حقوق عمومي در ايران امكان يا امتناع (تحليلي انتقادي از دانش حقوق عمومي در ايران با تكيه بر انديشه هاي دكتر جواد طباطبايي)

مهم‌ترين پروژۀ فكري دكتر جواد طباطبائي نگاهي تاريخي به پديدارهاي حوزۀ علوم اجتماعي ازجمله حقوق عمومي و سياست است. از منظر ايشان تا زماني‌ كه نظام سنت قدمايي از درون دچار تحول نگردد نمي‌تواند با پديدارهاي مدرن رابطۀ ديالكتيكي برقرار نمايد و لاجرم كارآمدي لازم براي درك و فهم و راهبري موضوعات دنياي جديد را نخواهد داشت و صرفاً به تكرار نافرجام خود دست مي‌زند، در حوزۀ حقوق عمومي در ايران نيز به‌دليل درك مقلدانه مشروطه و تدوين قانون اساسي بر همين مبنا، حقوق عمومي از ابتدا عقيم و به شيوه‌اي تقليدي وارد ايران شد و نتوانست سنت علمي و روش‌شناسي مستقل خود را ايجاد نمايد و از نگاه ايشان اساساً هردو نگاه مقلدانه و نگاه سنتي به علوم اجتماعي، به‌طور خاص حقوق عمومي راه به جايي نبرده و يكي از بن‌بست سنت سر درآورده و ديگري به دام ايدئولوژي‌هاي جديد سياسي گرفتار خواهد آمد. علاوه بر اين غلبه نگاه اثبات‌گرايي در حقوق و همچنين عدم توجه بنيان‌گذاران جمهوري اسلامي به ميراث مشروطه و تعميم روش حقوق خصوصي به حقوق عمومي از علل ديگر عدم امكان شكل‌گيري سنت حقوق عمومي وناكامي در دستيابي به روش مستقل اين دانش در ايران است.