تاثير ارتباط روش تدريس خلاق بر خلاقيت هنرجويان پايه دهم رشته عكاسي ديجيتال استان مازندران در سال تحصيلي 1401-1402

يكي از اهداف مشترك نظام هاي آموزشي در سراسر جهان به رشد شخصيت خلاق ارتباط دارد، تا بتواند به آساني خود را با جامعه امروزي كه دستخوش تغييرات سريعي است. وفق دهد. پژوهش حاضر، با هدف بررسي تأثير به كارگيري روش هاي تدريس خلاق بر خلاقيت دانش آموزان اجرا گرديد. روش شبه تجربي و در قالب طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه پژوهش شامل 150 دانش آموزان رشته عكاسي استان مازندران بود كه به طور مساوي به گروه آزمايش يعني هنرجويان هنرستان مهرسبز بابل30نفر كه هنرآموزان براي به كارگيري روش هاي تدريس خلاق دوره آموزشي ديدند و گروه گواه(30نفر) تقسيم شد. جهت گردآوري اطلاعات و اندازه گيري سطح خلاقيت هنرجويان در مرحله پيش آزمون از فرم الف خلافيت تصويري تورنس و در مرحله پس آزمون، از فرم ب خلاقيت تصويري تورنسي براي هر دو گروه استفاده شد. داده هاي پژوهش با بهره گيري از روش t دو گروهي مستقل مورد تحليل و ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين گروه آزمايش و گواه در چهار مؤلفه خلاقيت (سيالي، انعطاف پذيري، اصالت و بسط) وجود دارد با اطمينان ۹۹ درصد مي توان گفت ميزان رشد خلاقيت دانش آموزان گروه آزمايش نسبت به گروه گواه بيشتر است. با توجه نتايج به دست آمده از پژوهش حاضر معلمان مي توانند با كاربرد روش هاي تدريس خلاقانه، و با مطالعه روش تدريس در كشورهاي پيشرفته از نظر علمي مي تواند خلاقيت دانش آموزان در رشته عكاسي و حتي در رشته هاي ديگر شكوفا نمايند.