مطالعه‌ي ظرفيت‌هاي نمايشي شخصيت رابعه عدويه در تذكره الاولياء عطار

از ديرباز آثار ادبي كهن پارسي، با طيفي گسترده‌ از شخصيت‌هاي پيچيده و برخورداري از ظرفيت هاي بالقوه ي نمايشي، همواره منشأ اقتباس‌هاي متعدد بوده و دست مايه ي خلق آثار دراماتيك اعم از فيلم و تئاتر قرار گرفته اند؛ لذا در فرايند اقتباس‌، پيش از ورود به نگارش متوني از اين دست، بايد شخصيت‌ها را از منظر نظريه‌هاي دراماتيك و ظرفيت هاي نمايشي تحليل كرد. بديهي است كه هر اثر براي تبديل شدن به نمايشنامه، ناگزير از رعايت قواعدي خواهد بود كه از جمله اين موارد، عناصر دراماتيك اند. در اين بررسي، پس از تحليل عناصر و بررسي ظرفيت هاي نمايشي ذكر رابعه عدويه از تذكره الاولياء عطار، در سه پرده يا نه اپيزود پيشنهادي نگارنده، براي هر يك از عناصر، شاهد مثالي از متن ذكر شده است. در اين روايت همچون ساير داستان هاي كهن، تمام متن مورد بررسي قرار نگرفته؛ چرا كه با توجه به قابليت هاي ساختار دراماتيك داستان، در بخش هايي كه برخي عناصر تضعيف مي شد، نويسنده آن پاره را حذف كرده است. اين پژوهش جهت رسيدن به فرآيند اقتباس، با برشمردن و بررسي مؤلفـه‌هاي عناصر نمايشي داستان، به روش توصيفي- تحليلي، با بهره‌گيري از منابع معتبر علمي و استناد به ساختار نثر هنري عطار پرداخته و نسبت به خلق آثار هنري جديد كه مايه ي اصلي متن را در خود محفوظ دارد، گام برداشته است تا نشان ‌دهد كه مي‌توان اثر نمايشي اقتباسي حول محور شخصيت عرفاني رابعه آفريد.