ارزيابي اثر انواع بايوسايدهاي صنعتي بر كنترل خوردگي ميكروبي در آب مدار باز شركت فولاد آلياژي ايران

چالش آب به عنوان ماده اي بي جايگزين، تلاش همگاني را براي بهينه سازي مصرف به عنوان يك مسئوليت اجتماعي و زيست محيطي مي طلبد. بديهي است هر فعاليتي كه بتواند تعداد گردش آب در سيكل هاي صنعتي را افزايش دهد، نرخ مصرف آب را پايين آورده و شايسته اهتمام است. اين مطالعه در همين بستر و با هدف كاستن از اتلاف آب در مدارات صنعتي و كاهش نرخ مصرف آب صورت پذيرفته است. كنترل خوردگي ميكروبي در برج هاي خنك كننده توسط بايوسايدها صورت مي گيرد. اين بايوسايدها بر اساس مكانيزم عملكردشان به دو گروه اكسيدكننده و غير اكسيدكننده تقسيم بندي مي شوند. بايوسايدهاي اكسيدكننده همچون آب ژاول و آب اكسيژنه قدرت بايوسايدي بالاتري نسبت به گونه هاي غير اكسيدكننده دارند، لكن از آنجا كه سبب خوردگي موضعي در فلزات مي شوند استفاده از آن ها دقت بسيار زيادي مي طلبد. در اين پژوهش با همكاري دانشگاه صنعتي اصفهان، ضمن بررسي قدرت عملكرد بايوسايدهاي اكسيدكننده و غير اكسيدكننده در از بين بردن باكتري هاي احياكننده سولفات، تاثير اين بايوسايدها بر نرخ خوردگي فولاد ساده كربني در حضور و عدم حضور بازدارنده نيز بررسي شده است. نتايج نشان داد قدرت عملكرد بايوسايدهاي اكسيدكننده بيشتر است. نتايج آزمون هاي الكتروشيميايي و غوطه وري، اثبات كرد نرخ خوردگي اين بايوسايدها در صورت انتخاب بازدارنده مناسب مطلوب خواهد بود.