بررسي اثر گوگرد ذوب و اثر احيايي بودن سرباره بر نيتروزن‌پذيري فولاد در متالورژي ثانويه فولاد مباركه

نيتروژن عنصر مهمي در تركيب شيميايي فولاد است. مهمترين اثرهاي نيتروژن افزايش سختي و ايجاد حساسيت به ترك است. حساسيت به ترك بويژه در فولادهايي كه انتظار كاركرد در دماهاي پايين از آنها داريم خود را نشان مي‌دهد. در متالورزي ثانويه فولاد مباركه در مورد كنترل نيتروزن در مورد فولادهايي كه نيتروژن بالا (بيش از 80 پي پي ام) داشتند مشكلاتي وجود داشت. در اين تحقيق اثر دو عامل احيايي بودن سرباره و سولفور ذوب قبل از تزريق نيتروژن بر نيتروژن‌پذيري فولاد بررسي شدند. براي بررسي هر يك از عوامل، ساير عوامل ثابت در نظر گرفته شد و تنها عامل مورد نظر تغيير يافت. اين كار در كوره‌هاي پاتيلي فولاد مباركه كه پاتيل‌هايي حاوي 190 تن مذاب هستند، انجام شد. احيايي بودن سرباره، اثر بسيار زيادي بر جذب نيتروزن داشت. هرگاه مجموعFeO+MnO سرباره تا 0.7 درصد كاهش يابد، نيتروژن‌پذيري بهبود مي‌يابد واحيايي كردن سرباره بيش از اين مقدار، اثر چنداني بر نيتروژن‌پذيري فولاد نداشت. درمورد سولفور ذوب نيز با كم شدن سولفور، نيتروژن‌پذيري به شدت بهبود مي‌يافت. اين اثر تا كاهش سولفور به كمتر از 30 پي پي ام قابل شناسايي بود.