بررسي ميزان دستيابي معلمان خراسان جنوبي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي

يادگيري تا سال‌ها پيش تنها محدود به حضور فيزيكي در كلاس‌هاي مختلف بود. اين نوع از آموزش محدوديت‌هاي زيادي ازجمله عدم دسترسي يكسان تمامي افراد به دوره‌ها و آموزش‌هاي مختلف، صرف وقت و هزينه زياد و غيره بود؛ اما چند سالي است كه با توسعه اينترنت و استفاده از آن به‌ويژه در دوران همه‌گيري بيماري كرونا آموزش مجازي در كنار آموزش به سبك سنتي قرار گرفته است. اين نوع آموزش بسياري از محدوديت‌هاي آموزش سنتي را نداشته و عليرغم داشتن برخي محدوديت‌ها مزايا و ويژگي‌هاي خاص خود را دارد. لن (2009) معتقد است آموزش‌هاي مجازي در مقابل آموزش‌هاي سنتي براي معلمان و همچنين دانش‌آموزاني كه با روش سنتي آموزش ديده‌اند مشكلات عمدهاي دارد كه بدون حمايت تكنيكي و يادگيري و ياددهي به‌خوبي صورت نمي‌گيرد. نتايج پژوهش شاه بيگي و همكاران (1390) با عنوان آﻣﻮزش ﻣﺠﺎزي: ﻣﺰاﻳﺎ و ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎ حاكي از آن است كه آموزش مجازي به دليل داشتن مزايايي چون امكان استفاده در تمام ساعات شبانه‌روز و امكاناتي چون محتواي جذاب‌تر الكترونيكي در سرتاسر دنيا موردتوجه واقع شده است. در دنيا سرعت روي آوردن به آموزش مجازي بسيار زياد است و با فراهم كردن امكانات و ملزومات استفاده از آن درحالي‌كه حركت به سمت عموميت يافتن آموزش مجازي هستند. اين در حالي است كه در كشور ما به دليل وجود محدوديت‌هايي چون ضعف شبكه ارتباطي و مخابراتي، سرعت حركت به سمت عموميت يافتن آموزش مجازي پايين‌تر از دنياست. ازاين‌رو آنچه ضروري به نظر مي‌رسد بررسي ميزان موفقيت يا عدم موفقيت آموزش‌هاي مجازي است كه در دوران همه‌گيري كرونا در سرتاسر جهان توسط نظام‌هاي آموزشي به‌عنوان راهي براي استمرار فرايند آموزش به كودكان و دانش‌آموزان اتخاذ شده است. ازآنجاكه مسئله آموزش كودكان در آينده تمام كشورها تأثيرگذار است و به‌عنوان شاهراه موفقيت يا عدم موفقيت كشورها از آن ياد مي‌شود پژوهش حول اين موضوع كه در دوران كرونا و پساكرونا جايگاه آموزش مجازي در نظام آموزشي كشور چگونه خواهد بود و آيا مي‌تواند موفقيت‌آميز باشد يا نه مهم به نظر مي‌رسد. همچنين ازآنجاكه معلمان در فرايند آموزش مهم‌ترين نقش را ايفا مي‌كنند و به‌نوعي رهبر فرايند آموزشي به‌حساب مي‌آيند، نظر و عقيده آن‌ها پيرامون موضوع مطرح‌شده يقيناً حائز اهميت و راهگشا خواهد بود. در تحقيق پيش رو بررسي خواهيم كرد كه آموزش مجازي در ايران در دوران كرونا با همه محدوديت‌ها و ضعف‌هاي ساختاري تا چه حد توانسته است در انتقال اهداف آموزشي به دانش‌آموزان موفق باشد و معلمان نظام آموزشي ايران اين روش آموزشي را مناسب مي‌دانند و آيا مي‌توان از اين بستر ايجادشده و با توجه به فوايد و توانمندي‌هاي آموزش الكترونيكي براي غناي آموزش در دوران پساكرونا بهره جست يا نه. با توجه به هدف اصلي و مدل پژوهش، سؤالات پژوهش به شرح زير مي‌باشد: وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي ازلحاظ بعد ويژگي‌هاي فردي معلم، چگونه است؟ وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي ازلحاظ بعد محتواي آموزشي، چگونه است؟ وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي ازلحاظ بعد زيرساخت و فناوري، چگونه است؟ وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي ازلحاظ بعد پشتيباني، چگونه است؟ وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي ازلحاظ بعد سنجش و ارزيابي، چگونه است؟ وضعيت دستيابي به اهداف آموزشي از طريق آموزش مجازي در دوران پساكرونا، چگونه خواهد بود؟ و بالاخره اينكه، وضعيت دستيابي معلمان خراسان جنوبي در دوران كرونا از طريق آموزش مجازي به اهداف آموزشي مدنظرشان چگونه است؟