ظرفيت‌هاي اخلاقي زندگي حضرت حمزه عليه السّلام در الگوگيري سبك زندگي منتظران

سبك زندگي (life style) در يك جمع بندي كلّي در دو معناي داشتن روشي كه به فرديت يك انسان بينجامد يا روش مشترك زندگي ميان چند نفر كه به ايجاد يك گروه منتهي شود، به كار رفته است. در هر دو معنا، داشتن الگو و اسوه از لوازم ايجاد و بقاء يك سبك زندگي است. اگر انتخاب دين را به عنوان يك روش فردي براي تجربه زيستي خويش بدانيم بايد قائل شويم سبك زندگي اسلامي وجود دارد. از ديگرسو، اسلام به عنوان يك نهاد اجتماعي با معرفي روش مشترك زيست براي اعضاء خويش، قطعا به معرفي سبك زندگي پرداخته است. قرآن كريم رسول گرامي اسلام را بدون هيچ قيد و شرط زماني و مكاني، اسوه حسنه همگان معرفي مي كند. امّا آيا از سبك زندگي بزرگان اسلام نيز مي توان به استخراج و معرفي يك نوع تجربه زيسته و سبك زندگي اسلامي دست يافت. اين پژوهش توصيفي تحليلي از ميان منابع كتابخانه‎اي و با بررسي نحوه زندگي حضرت حمزه، به استخراج مباني و اركان سبك زندگي ايشان پرداخته است و در نتايج تحقيق وجود دو عنصر «تولّي» و «تبرّي» را به عنوان يك نظام فكري براي الگودهي به جامعه منتظر قلمداد كرده است.