شبهه‌زدايي عزاداري امام حسين(ع) با تكيه بر سوگواري پيامبر(ص) بر حضرت حمزه(ع) از منظر دانشمندان اهل‌سنت

زمينه و هدف: «گريه» و «عزاداري» در كنار «خنده» از خصايص انسان و آفرينش بوده و از عوامل تعديل عواطف و احساسات بشري به شمار مي‌آيد كه در نهانش به وديعه نهاده شده است، اما آنچه حائز اهميت است بررسي ديني و نگرش از دريچه كلامي به اين مسئله است. سوگواري و ريختن قطرۀ اشك بر فردي كه از دنيا رحلت كرده به طور عام، در جايي مورد مناقشه و شبهه قرار مي‌گيرد كه تبديل به يك سنت شده و پس از گذشت قرن‌ها همچنان ساليانه با تصريح به سنت حسنه بودن آن به طور خاص بر شهادت اباعبدالله الحسين(عليه‌السَّلام) و يارانش گريسته شود. روش تحقيق: اين گفتار در پي آن است تا با بررسي سوگواري و عزاداري پيامبر اسلام بر حضرت حمزه سيد الشهدا، شبهه عزاداري وهابيت را با روش تحليلي – توصيفي به بوته نقد كشد. يافته‌ها و نتايج: با بررسي و مقايسه ديدگاه‌هاي انديشمندان برجسته اهل‌سنت با يكديگر در اين خصوص به‌خوبي نمايان مي‌گردد وجود سيرۀ عملي پيامبر(صلّي‌الله‌عليه‌وآله) بر عزاداري بر حضرت حمزه(عليه‌السَّلام) ثابت و غير قابل ترديد است، علاوه‌بر آن درخواستشان براي گريه بر حمزه(عليه‌السَّلام) و ترويج سنت آن، و اعتراف صريح انديشمندان اهل‌سنت بر وجود سنت گريه در ابتداي مجالس بر حضرت حمزه(عليه‌السَّلام) تا قرن سوم كه عصر طلايي صحابه، تابعين و اتباع تابعين را شامل مي‌شود رابطه مضبوطي با جواز عزاداري شيعيان در ماه محرم بر امام حسين (عليه‌السَّلام) و شهداي كربلا تا قرن‌ها بعد خواهد داشت.