شماره ركورد كنفرانس :
5561
عنوان مقاله :
واكاوي چرايي همتايي حمزه بن عبد المطلب(س) و جعفر بن ابي طالب(س) در كلام اهل بيت(ع)
پديدآورندگان :
يعقوب زاده هادي yaghoubzadeh@art.ac.ir دانشگاه هنر تهران , صفري فروشاني نعمت الله nsafari٨@gmail.com جامعه المصطفي العالميه
كليدواژه :
همتايي حمزه(س) و جعفر(س) , حضرت علي(ع) , ايمان , قدرت , منطق , خلافت.
عنوان كنفرانس :
حضرت حمزه بن عبد المطلب
چكيده فارسي :
همتايي حمزه بن عبد المطلب(د. 3ق)، و جعفر بن ابي طالب(د. 8ق)، در روايات اهل بيت(ع)، بيانگر مقام و منزلت ايشان و نيز نقش و جايگاهي است كه در صدر اسلام داشته اند. از سوي ديگر، يادكرد حضرت علي(ع) از حمزه(س) و جعفر(س) در مسئله خلافت كه اگر بودند خلافت مسير ديگري را طي مي كرد، بيانگر امكان تاثيرگذاري ايشان بر جامعه است. از اين رو، چرايي همتايي حمزه(س) و جعفر(س) در كلام اهل بيت(ع) پرسشي است كه نوشتار حاضر به آن خواهد پرداخت. به همين منظور، داده هاي مرتبط با مسئله پژوهش گردآوري و به روش تحليل محتوايي تبيين گرديد. برآيند اين پژوهش آن است كه حمزه(س) و جعفر(س) به دليل مولفه هايي همچون ايمان صادقانه، ولايت پذيري، عنصر قدرت و منطق، بهره مندي از شجاعت و دلاوري، دارا بودن جايگاه و موقعيت اجتماعي، قابليت تاثيرگذاري در مسائل جامعه را داشتند. همچنانكه وجود اين دو مي توانست در مسئله خلافت تاثيرگذار باشد، فقدان ايشان نيز از جمله عوامل بازماندن حضرت علي(ع) از خلافت دانسته شده است.
