پديدارشناسي تجارب آموزش مجازي رياضي كودكان با نيازهاي ويژه

هدف از پژوهش حاضر مطالعه و بازنمايي تجارب آموزش مجازي كودكان با نيازهاي ويژه در درس رياضي مي‌باشد. روش پژوهش كيفي و از نوع پديدارشناسي است. ميدان تحقيق اين پژوهش كيفي معلمان با نيازهاي ويژه شهرستان سقز كه در سال تحصيلي 1401-1400 تجربه آموزش رياضي به دانش‌آموزان ابتدايي در مدارس استثنايي را داشته‌اند. معلمان به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مصاحبه نيمه‌سازمان يافته استفاده شد و گردآوري داده‌ها و فرآيند مصاحبه تا اشباع نظري ادامه يافت. پس از ضبط مصاحبه، متن آن‌ها تهيه شد. جهت تأييد روايي و اطمينان‌پذيري، يافته‌ها به شركت‌كنندگان ارائه مي‌شدند و نظراتشان دريافت مي‌شد سپس مضامين اصلي و مضامين فرعي استخراج گرديد. يافته‌ها شامل 7 مضمون اصلي: تأثير خانواده، ارزشيابي غيرواقعي، زيرساخت براي آموزش مجازي، توانمندسازي معلمان، فرصت‌هاي نوين، معايب، راهبردهاي اثربخشي تدريس. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مجازي به‌صورت پيش‌بيني‌نشده و بدون برنامه‌ريزي همه‌گير شد و لازم است تا در آموزش مجازي براي كودكان با نيازهاي ويژه با طيف‌هاي مختلف، تمهيدات و ملاحظات خاصي در نظر گرفته شود، خانواده‌ها به‌عنوان مخاطب آموزش مجازي توجيه شوند و هم‌چنين دوره‌هاي استفاده مؤثر از ظرفيت مجازي در آموزش براي معلمان برگزار شود تا آموزش مجازي در آينده بتواند به‌عنوان مكمل آموزش حضوري در آموزش درس رياضي نقش ايفا كند.