ارزيابي توان هاي محيطي شهر اسلامشهر در توسعه شهري

گسترش نامحدود و بدون برنامه در بسیاری از شهرهای كشور امروزه موجب دست اندازی به محیط های طبیعی و از بین بردن آنها شده اند و این در حالی است كه افزایش روزافزون جمعیت شهرنشین و در پی آن رشد شهرها، توجه به چگونگی كنترل توسعه ی شهرها و گام برداری در راستای اصول توسعه ی پایدار را الزامی می نماید. شهر اسلامشهر با نرخ فزاینده جمعیت خود طی سی و چند سال گذشته و اسكان انبوهی از جمعیت مهاجر در مجاورت كلانشهر تهران كه پهنه عظیمی از اراضی متعدد كشاورزی و زراعی را تبدیل به كاربری مسكونی، صنعتی، تجاری و اداری نموده است از این قاعده متثنی نمی باشد. اما به دلیل این كه این شهر به عنوان یك نقطه شهری در آغاز راه بوده و از فرصت كافی برای برنامه ریزی صحیح و مناسب جهت توسعه خود برخوردار است، ضرورت توجه به چگونگی رشد و توسعه ی آن بسیار حائز اهمیت بوده و نیازمند برنامه ریزی صحیح و مدون می باشد. در این مقاله به منظور توسعه ی توازن و مطلوب این شهر در نواحی با توان محیطی مناسب، اراضی و كاربری های موجود بر اساس اصول آمایش سرزمین مورد ارزیابی قرار گرفته است. در واقع هدف اصلی از این مطالعه تعیین بهترین مكان مناسب برای توسعه ی شهری شهر اسلامشهر است كه كمترین آثار سوء را در حال حاضر و در بلند مدت به دنبال داشته باشد فرآیند ارزیابی توان محیطی در پژوهش حاضر شامل سه بخش اساسی زیر است كه پس از طی این مراحل، توان محیطی در محدوده ی مطالعاتی تعیین گردیده است: اول: شناسایی منابع محیطی. دوم: تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها سوم: ارزیابی و طبقه بندی اراضی منطقه ؛ بدین ترتیب كه ابتدا اطلاعات مربوط به منطقه با استفاده از آمار و اطلاعات موجود جمع آوری و سپس منابع محیطی مورد نیاز تهیه گردید. در مرحطه ی بعد بر اساس روش سیستمی تجزیه و تحلیل و جمع بندی داده ها و همچنین تلفیق و تركیب لایه های اطلاعاتی با تكنیك AHP و SAW صورت گرفته است. در ادامه به تعیین توان زیست محیطی محدوده ی مورد مطالعه پرداخته و در نهایت با استخراح واحدهای محیطی و سنجش آنها بر اساسی معیارهای محیطی، توان ها و استعدادهای بالقوه برآورد گردیده و محدوده های مناسب برای توسعه ی آتی شهر اسلامشهر پیشنهاد گردید.