تحليل تاثيرگذاري زبان عصر نزول بر آيات قرآن كريم

فرهنگ يك جامعه در بر گيرنده تمامي ابعاد حيات زيستي،اجتماعي و انساني است بالتبع چنين ركن ركيني ريشه در وجود خودشان مي‌كند و در همه زندگي او تاثير مي‌گذارد و چه بسا به سادگي دوري جستن از آن ممكن نيست زبان موجب قوام و توسعه يك فرهنگ است. زبان يك پديده‌ي اجتماعي ـ فرهنگي است؛ بدين معنا كه هر زباني به سبك خود، واقعيت‌ها و پديده‌هاي فرهنگي ـ اجتماعي جهان بيرون خود را در نظامي از نشانه‌هاي زباني كُدبندي مي‌كند. براين اساس، مي‌توان گفت هر متن زباني تا حد زيادي محصول فرهنگي و محيط بيروني خود است. قرآن كريم نيز به عنوان يك متن زباني گرچه از اين قاعده مستثني نيست، ولي در اين كتاب آسماني پديده‌ها و نشانه‌هاي فرهنگي به شكل منفعلانه‌اي به كار نمي‌روند، بلكه در اغلب موارد، متن قرآني به مفهوم سازي تازه و بي‌سابقه‌ي واقعيت‌ها و پديده‌هاي فرهنگي بيروني خود مي‌پردازد و آنها را در راستاي جهان‌بيني قرآني و اسلامي به كار مي‌گيرد. براين اساس نوشتار حاضر با كنكاش در مواردي چند از گزارهاي قرآني روشن مي‌سازد كه عناصر فرهنگي و بيروني عصر نزول، عرصه را بر معنا و مقاصد قرآني تنگ نمي‌كند.بر اين اساس تحقيق حاضر در صدد ايضاح آن است كه عناصر فرهنگي و بيروني عصر نزول،قرآن را از پرداخت مقاصد اصلي و ذاتي دور نمي‌كند. اين مقاله با روديكرد توصيفي-تحليلي و با استفاده از منبع قرآن كريم و مفاهيم و منابع اصيل تاثير گذاري فرهنگي عصر بعثت بر آيات قرآن را به تحقيق مي نشيند.