حمايت كيفري از اطفال در برابر جرايم عليه معنويت و آزادي هاي طفل

در پژوهش حاضر جرايم ارتكابي عليه معنويت و آزادي اطفال مورد بررسي قرار گرفت. قانونگذار به دليل آسيب پذير بودن اطفال از آنان در برابر مزاحمت و تعرض و حمايت به عمل آورده است و مزاحمت و تعرض عليه اطفال را به صورت مستقل جرم انگاري كرده است.( ماده ي 619 قانون مجازات - تعذيرات و بازدارنده مصوب ۱۳۷۵ )باتوجه به قيد «مكان عمومي » ماده ي مذكور توهين و تعرض و مزاحمت در مكان خصوصي را شامل نمي شود و چنانچه شخصي در يك مكان خصوصي عليه طفلي توهين و تعرض كند و يا ايجاد مزاحمت كند از شمول ماده ي مذكور خارج است . بنابراين قيد مكان عمومي و معابر دايره شمول ماده را محدود نموده است. به منظور جلوگيري از تحقير كودك و حمايت از او به نظر نگارنده بايستي قيد مكان عمومي و معابر حذف گردد. با وجود قيد مكان عمومي و معابر تعرض و مزاحمت به طفل در مكان خصوصي از شمول ماده خارج است.از ديگر جرايمي كه اطفال بيشتر بزه ديده آن واقع مي شوند،جرم آدم ربايي است. مطابق ماده ي 621 قانون مجازات تعذيرات و بازدارنده مصوب ۱۳۷۵ طفل بودن بزه ديده از موجبات تشديد مجازات است. قانونگذار با تشديد مجازات از اطفال بزه ديده ي جرم ِ موصوف حمايت به عمل آورده است.ليكن مطابق ماده ي 631 قانون مذكور ربايش اطفال تازه متولد شده از شمول ماده ي 621 خارج شده است و مشمول ماده ي 631 شده است. ماده ي مذكور با اينكه به طور مستقل ربايش اطفال تازه متولد شده را به طور مستقل جرم انگاري كرده است . ليكن اين جرم انگاري استقلالي نمي تواند از اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربايي حمايت به عمل آورد. به اين دليل كه ميزان مجازات ربودن طفل تازه متولد شده كم تر از ميزان مجازات مذكور در ماده ي 621 مي باشد. حتى حداكثر مجازات مذكور براي ربودن طفل تازه متولد شده كم تر از حداقل مجازات مذكور در ماده ي مذكور است. بنابر اين مي توان گفت قانونگذار از اطفال زير 15 سال به استثناء نوزدان تازه متولد شده از طريق تشديد مجازات مرتكب، حمايت به عمل آورده است. ليكن در خصوص اطفال تازه متولد شده در برابر جرم آدم ربايي حمايت نشده است و اغماض صورت گرفته است.