بررسي نقوش سكه هاي ساساني از منظر رويكرد هرمونوتيك

ساسانيان از درون آتشكده سربرآوردند، از طريق دين به حكومت رسيدند و سرانجام نيز با حربه دين نابود شدند. طرح سكه هاي ساساني ملهم از سكه هاي اشكاني بوده و از طرفي با ظهور اسلام تا پايان خلافت عباسيان با اندك تغييري همچنان به عنوان وسيله داد و ستد به حيات خود ادامه داد. سكه هاي بر جاي مانده از آن عصر پيام خاصي را به مخاطب القا مي كنند كه در طيف گسترده اي از مفاهيم سياسي، اجتماعي، ديني، اساطيري و... قابل بررسي مي باشند. بر همين اساس اين سوال مطرح مي شود كه نقوش ضرب شده بر روي سكه هاي ساساني بيشتر شامل چه طرحي است؟ اين تحقيق در پارادايم تفسيري شكل مي گيرد. رويكرد مورد استفاده در اين پژوهش هرمنوتيك است. با توجه به اينكه در دوره ساساني ارتباط نزديكي بين دين و حكومت برقرار بوده است، در اين پژوهش تلاش شده ضمن بررسي نقوش، از نظر رويكرد هرمنوتيك نيز مورد بررسي قرار گيرد. اين تحقيق نشانگر اين است كه سكه هاي ساساني از جنس طلا، نقره، برنز و آلياژي از قلع و سرب مي باشند. هر شاه داراي تاج مخصوص به خود بوده است، اما بعضي از شاهان مانند اردشير، شاپور و پيروز داراي چند تاج مختلف بوده اند. اين نقوش در واقع ريشه در ايدئولوژي ديني دوره ي ساساني داشته و نشان گر پيوند عميق شاه با ايزدان در هنگام تاج گذاري است. به عبارت ديگر، مراسم تاج ستاني، با تنفيذ حكم ايزدان به شاهنشاه در كنار آتش ويژه ي شاهي همراه بوده و شاه ساساني مشروعيت خويش را از ايزدان مي گيردو بيانگر ارتباط بين دين و ملك و سپس تبديل ملك به نگهبان دين است.از سوي ديگر، نمايش صحنه ي فرّه ستاني بر سكه ها، نشان دهنده ي اهميت تبليغي سكه براي حكومت، در مشروعيت آفريني براي سلطنت شاه تازه در چشم مردم بوده است.