كليدواژه :
سيستمهاي ساختماني سبز , ساختمانهاي پايدار , ساختمانهاي طبيعي , ساختمانهاي زنده , منابع تجديدپذير , طراحي اكولوژيكي , معماري دوستار محيط زيست , معماري دوستار زمين , معماري زيست محيطي , معماري طبيعي
چكيده فارسي :
در سالهاي اخير، مفهوم پايداري به موضوع موردعلاقه مشترك رشتههاي متعددي تبديل شده است. دليل اين محبوبيت اجراي توسعه پايدار است. مفهوم معماري سبز كه به «توسعه پايدار» يا «ساختمان سبز» نيز معروف است، نظريه، علم و سبك ساختمانهايي است كه براساس اصول سازگار با محيط زيست طراحي و ساخته ميشوند. معماري سبز تلاش دارد تا تعداد منابعي كه در ساخت، بهره برداري و اداره ساختمان مصرف ميشود به حداقل رساند و نيز آسيبي كه به واسطه انتشار، آلودگي و اتلاف اجزاي ساختمان به محيط زيست وارد ميشود محدود سازد. جهت طراحي، ساخت، راه اندازي و حفظ انرژي ساختمان، آب و مصالح جديد استفاده ميشوند و در كنار اين مقاديري از ضايعاتي كه اثرات منفي بر سلامتي و محيط زيست دارند توليد ميشوند. براي محدود كردن اين اثرات و طراحي ساختمانهايي سالم از حيث زيست محيطي و با منابع كارآمد لازم است كه مفهوم «سيستمهاي ساختماني سبز» معرفي، شفاف سازي و درك شده و به آن عمل شود. هدف اين مقاله تأكيد روي اين مسائل دشوار و پيچيده پايداري است كه تقريباً تمامي جوانب زندگي بشر را دربرمي گيرند.
