بررسي پيامدهاي فردي و اجتماعي پديده دين گريزي در نهج البلاغه

پژوهش حاضرتحت عنوان بررسي پيامدهاي فردي و اجتماعي پديده دين گريزي در نهج البلاغه درصدد است تا به روش كتابخانه اي وتوصيفي – تحليلي به مطالعه و بررسي خطرناك ترين بحران عصرامام علي(ع) و در ادواربعدي تاريخ اسلام، يعني بحران اعراض از دين،دين گريزي ودين-فروشي بپردازد. دين گريزي به معني رويگرداني از ارزش هاي اخلاقي و معنوي و انحراف از دستورات خداوند ،پيامبران و سبك زندگي و سنتشان مي باشد، اين بحران در صورتي به وجود مي آيد كه انسان توجهي به ارزش هاي الهي نداشته و باغوطه ورشدن در باتلاق انواع شهوات و انحرافات اعتقادي، اخلاقي درعمل دست به انكار وجود معنوي واصيل خويش زده و دچارخودفراموشي شده و به تبع آن سرسلسله معنويت،الله واصل توحيد ،معاد ونبوت را فراموش مي كند.آنچه كه از پژوهش حاضر به دست مي آيد مبين اين نكته است كه پيامدهاي دين گريزي در ديدگاه امام علي (ع) در ابعاد مولفه هاي زير بيان شدند: 1- پيامدهاي فردي نظير: ، غم از دست دادن مال ومقام ،غفلت ،پرخوري ،حرمت شكني سيره وسنت پيامبر(ص)،پيروي از انديشه هاي شيطاني از نظر امام علي (ع) بيان شدند. 2- پيامدهاي اجتماعي از قبيل: رشد فساد اجتماعي، خيانت در امانت،به قدرت رسيدن گروه ظالمان ، مسخ ارزش ها،دنيا طلبي وگمراهي مي باشند.