تحصيل ادله نامشروع و ارزش اثباتي آن در رويه قضايي ايران

با بررسي قوانين و رويه قضايي به اين نكته پي ميبريم كه دادرسي بايد اساسا مستند به قانون باشد به طور كلي مقامات قضايي و ضابطين را مكلف دانسته است كه تحصيل دليل را بر طبق قانون پيش ببرند اما در خصوص ضمانت اجرا سكوت كرده است. هدف پژوهش حاضر بررسي اين موضوع است كه تحصيل دليل از طريق نامشروع براي مامورن چه ضمانت اجرايي دارد وتا چه اندازه در رويه قضايي ارزش اثباتي دارد؟ پژوهش حاضر مبتني بر روش توصيفي- تحليلي مي باشد. يافته پژوهش حاكي است با بررسي‌هاي انجام شده در اين ارتباط بهترين معياري كه مي تواند اعتبار طرق نامشروع تحصيل دليل را مشخص كند توجه به ميزان اثرگذاري بر اراده و قصد شخص در اتهام است و معيار برگزيده با الهام‌گيري از علت بي اعتباري شكنجه در قوانين است كه با شناسايي آن و سنجش ساير طرق تحصيل دليل با اين ميزان مي‌توان طريق نامشروع تحصيل دليل را شناسايي و نسبت به اثرگذار بودن يا نبودن آن روش اظهار نظر كرد.