تبيين ديدگاه فريقين به مساله قرآني وفقهي نشوز

نشوز از اصطلاحات مهمي است كه دراصطلاح فقه فريقين به معناي تمكين نكردن ازسوي يكي از زوجين است زماني ميتوان به بار نشستن نهال نوپاي زندگي دل بست كه اساس ارتباط درآن،بر عشق و محبت،حفظ و رعايت ارزش و منزلت هريك از طرفين استوار باشد،در اين صورت وبا رفتارهاي درست،اين پيوند به مراتب از كانوني گرم تر و پرشورتر برخوردار خواهد بود و درنقطه مقابل با نشوزوسركشي هر يك از طرفين اين كانون گرم مي تواند سرآغاز رخداد انشقاق و فروپاشي خانواده شود. امروزه حفظ خانواده و تحكيم روابط في ما بين زوجين از مسائلي است كه سياست و سلامت جامعه رابه گروگان گرفته است.مسئله اصلي اين نوشتار توضيح نشوز و عوامل به وجود آورنده آن از منظر تفاسير معتبر و همچنين فقه فريقين ميباشد.در فقه اماميه و همچنين مذاهب اهل سنت به بررسي واژه نشوزتوجه شده است كه در اين نوشتار به بررسي وجوه تشابه و افتراق ديدگاههاي اماميه و اهل سنت در اين زمينه پرداخته است.تحليل و بررسي نشوز در فقه فريقين به طور تفصيلي اين است كه عامل اصلي نشوز در حين زندگي عدم توجه به كفائت زوجين در آغاز آشنايي و قبل ازدواج است. بي شك هم كفو بودن اعتتقادي و اجتماعي و فرهنگي زمينه هاي نشوز رااز بين مي برند.نشوزنقطه آغازيني است كه اگر مستدل و باتعامل به عشق و تفاهم تبديل شود فرصتي براي توالد وتناسل و استواري اجتماع ميشود و اين همان هدف نگارش اين مقاله است . پرداخت دين مقدس اسلام در نصوص اصيل قرآن و سنت در جاي جاي آيات و سيره نشان از اهميت موضوع و داشتن فوايد آن كه مقاله به آن پرداخته است مي باشد.مقاله با رهيافت توصيفي و تحليلي و با استفاده ازمنابع كتابخانه اي و رجوع به تفاسير قرآن و سيره نبوي و فقه فريقين در صدد تحقيق برآمده است.