بررسي رابطه بين ميزان فشار هاي رواني مديران با اثربخشي آنان در مدارس ابتدايي شهرستان انديمشك در سال تحصيلي 1400-1399

هدف اصلي اين پژوهش بررسي رابطه بين ميزان فشار هاي رواني مديران با اثربخشي آنان در مدارس ابتدايي شهرستان انديمشك در سال تحصيلي 1400-1399مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق را كليه مديران مدارس ابتدايي شهرستان انديمشك تشكيل دادند كه طبق آمار بدست آمده از اداره آموزش و پرورش شهرستان انديمشك 378 نفر بودند. نمونه اماري با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گيري تصادفي ساده 157 نفر به عنوان حجم نمونه درنظر گرفته شد. در اين پژوهش، متغير فشاررواني از طريق پرسشنامه هاي فشاررواني ماركهام (1999)و متغير اثربخشي از پرسش نامه اثر بخشي پارسونز(1999) اندازه گيري شد. روش آماري ما به دو روش ، توصيفي جهت ارائه جداول توصيفي و به روش استنباطي براي اثبات فرضيه ها استفاده شد.نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه بين ميزان فشار هاي رواني مديران با اثربخشي آنان رابطه معكوس و معني داري وجود دارد. پايايي پرسشنامه با استفاده از روش آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه مقدار آن براي پرسشنامه اثربخشي مديران 77 %و براي پرسشنامه فشار رواني73 % به دست آمد. نتيجه بدست آمده از اين تحقيق حاكي از اين بوده كه ميان فشار رواني و ابعاد آن(محيط فيزيكي، ابهام نقش و تضاد شغل) با اثربخشي مديران رابطه منفي ، معني داري و معكوس وجود دارد. همچنين نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه 1 -(بين فشارهاي رواني و اثر بخشــي مديران) 2 - (فشـارهاي روانـي ناشي ازعوامل برون سازماني و درون سازماني) 3 - (اثر بخشي مديران مدارس رابطه معني دار و معكوس وجود دارد. هرچه فشارهاي رواني ناشي ازعوامل درون سازماني و برون سازماني افزايش يابد، اثر بخشي كاهش پيدا مي كند: بين فشار رواني با هر يك از عوامل درون سازماني و برون سازماني و زير عامل هاي آن رابطه معني داري مثبت و مستقيم وجود دارد.