بررسي قدرت نرم ايران در عراق پس از صدام

قدرت نرم يا چهره دوم قدرت ، تلاشي است كه براساس آن دولت ها بايد از جذابيت هاي مادي و معنوي خود به منظور افزايش مشروعيت اقدامات خود و افزايش نفوذ ، قدرت و تأمين منافع ملي در محيط بين الملل استفاده كنند كه همراه با اقناع مي باشد . سرنگوني رژيم بعث عراق توسط اشغالگران خارجي باعث نفوذ و جذابيت ساير كشورها از جمله ج . ا . ايران شد و كشورمان را صاحب قدرت نرم در زمينه هاي متعدد و متنوعي كرد ، كه عمدتاً براساس اسلام و آرمانهاي انقلابي بنيان گذاشته شده است . براين اساس پرسش اصلي كه در اين پژوهش مطرح شده اين است كه منابع قدرت نرم ج . ا . ايران درعراق بعد از صدام كدامند ؟ به منظور پاسخ گويي به اين پرسش ، فرضيه اين پژوهش به مؤلفه هاي فرهنگي ، سياسي - امنيتي و اقتصادي مي پردازد كه مهم ترين منابع قدرت نرم ج . ا . ايران در عراق بعد از صدام مي باشند در همين راستا يافته هاي پژوهشي حاكي از آن است كه اولاً : منابع فرهنگي قدرت نرم ج . ا . ايران در عراق عبارتند از : مرجعيت و حوزه هاي علميه ، مذهب مشترك ( تشيع ) ، پياده روي اربعين حسيني ، اماكن مقدس، سنن تاريخي مشترك . ثانياً : منابع سياسي- امنيتي قدرت نرم ج . ا . ايران در عراق عبارتند از : احزاب سياسي و گروه هاي عراقي طرفدار ج . ا . ايران ، نخبگان سياسي شيعي در عراق ، قوميت كُرد عراقي ، حضور نيروهاي خارجي و فعاليت هاي گروه هاي تروريستي در عراق ، حضور مجاهدين خلق ( منافقين ) در عراق ، حضور گروهك تروريستي داعش در عراق ، حضور نيروهاي نظامي طرفدار ايران در عراق (حشد الشعبي ) . ثالثاً : منابع اقتصادي و تجاري قدرت نرم ج . ا . ايران در عراق عبارتند از : سرمايه گذاري و ارائه خدمات فني ، مهندسي و عمراني ، صدور اقلام كشاورزي ، سرمايه گذاري هاي مالي و كمك هاي فني ، مهندسي در صنايع نفت و پتروشيمي . اين منابع از طريق سياست هاي رسمي و برنامه ريزي مؤثر و همچنين ديپلماسي فعال قابليت تحقق و تبديل به قدرت بالفعل را دارد و اين پژوهش توصيفي و تحليلي است .