بررسي وجه نجومي نمادهاي مقدس در ايران باستان و تطبيق آن با نگاره‌هاي دوره اسلامي (مطالعه موردي: نقش نبرد شير و گاو)

بشر از ديرباز تاكنون براي اجرام آسماني اهميت و جايگاه ويژه‌اي قائل بوده است و همواره به قدرت آن‌ها باور دارد. و همواره براي نشان دادن تاثيرات و اثبات انرژي هاي اجرام آسماني بر زندگي، دست به خلق و آفرينش نمادها و نشانه‌هاي خاص در اشكال مختلف زده است. اين اشكال و فرم ها در اغلب موارد در شكل جانوران و بر اساس نقش باوري شان در زندگي بشر شكل گرفته اند. نقش هاي شير و گاو و نبردهاي اين دو موجود در دوران هاي مختلف تاريخي حضور داشته و به چشم مي خورد. تحقيق حاضر بر آن است كه نمادهاي مقدس شير و گاو را در دوره تاريخي، ايران باستان و دوره اسلامي، بر اساس نظريه كهن‌الگوها و علم نجوم و اسطوره بررسي كند و با روش تطبيق داده ها، ارتباط بين اساس شكل‌گيري نقش‌هاي نمادين و ارتباط آنها را با وجه نجومي آشكار سازد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه نمادهاي مقدس بشر بر اساس تاثير اجرام آسماني بر زندگي بشر خلق شده و نيز تداوم آنها به دليل باورهاي آييني و احترام در تمام دورانهاي زندگي بشر تا به امروز در تعابير مفهومي مقدس حفظ و نگهداري شده است.