نقش شاهنامه در توسعه‌ي ايران

فردوسي با سرودن شاهنامه كمك بسياري به پيشرفت و آباداني ايران عزيزمان كرد و اين كار را با ستايش خرد و خرمندان و تشويق براي فراگيري انواع علوم و هنرها آغاز مي‌كند، حكيم‌ِ طوس در دوره‌اي مي‌زيست كه ستاره‌شناسي در سرزمين ايران رواج كمتري نسبت به ملوك اعراب داشت و شرح ستاره‌شناسي و آوردن نكات و كليات آن در شاهنامه موجب تشويق و اشتياق عده‌اي شد كه به مطالعه‌ي نجوم بپردازند، هنرهايي نيز نظير شاهنامه‌نگاري، نقالي، هنرهاي نمايشي و بازتاب نقش‌هاي مربوط به شاهنامه در طراحي فرش‌ها، سنگ‌نگاره‌ها، كاشي‌ها، ابزارهاي دكوري و جنگي و... از تاثير شاهنامه در هنرهاي اصيل ايراني مي‌باشند علاوه بر اين؛ فردوسي اهميت زيرساخت‌هاي يك جامعه‌ي قدرتمند را درك مي‌كند و در همان آغاز شاهنامه و هنگام ماجراي كشف آتش و در ادامه‌اش كشف آهن، ابتدا اهميت ساختن ابزار ساختمان‌سازي و ساختن سد و پل و آبراه و توسعه‌ي كشاورزي را بيان كرد حال اينكه شاهنامه اثري حماسي و نيزه و شمشير و جنگ در آن بايد ارجحيت مي‌داشتند نه بيل و كلنگ و كشاورزي و از آنجا كه يكي از مخاطبان اصلي شاهنامه، شاهان، شاهزادگان و اهل دربار بوده‌اند، فردوسي آن‌ها را به توجه به زيرساخت‌هاي مملكتي كه لازمه‌ي يك جامعه‌ي قوي است دعوت مي‌كند فردوسي در شاهنامه به ساخت شهرها به عنوان افتخارات يك پادشاه اشاره مي‌كند و زيرساخت‌هاي يك شهر قوي و مستقل را بيان مي‌كند. فردوسي مخاطبش را به صلح‌طلبي و تعامل دعوت مي‌كند چرا كه توسعه در شرايط صلح سريع‌تر به جريان خود ادامه مي‌دهد تا در جربان جنگ، علاوه بر اين‌ها فردوسي مسائل مربوط به هويت انساني، هويت ايراني، حقوق بشر، برابري جنسيتي و ديگر مسائل لازم براي توسعه‌ي يك جامعه را به اميد اينكه معاصران و آيندگانش به آن عمل كنند، مطرح مي‌كند.