استقلال سياسي جامعه اسلامي در قرآن كريم

حاكميت، قدرت مطلق و عموميت‌يافته اي است كه همراه با عناصري چون سرزمين، حكومت، ملت، مفهوم يا پديده دولت را مي‌سازند. استقلال و آزادي نيز متغيرهاي مشتق از حاكميت مي‌باشند. مفهوم استقلال در روابط خارجي يك دولت با دولت ديگر به كار مي‌رود كه يك دولت مي‌تواند در سياست خارجي از منافع، اهداف و امنيت ملي خود دفاع نمايد. استقلال جنبه‌هاي مختلف و متعددي دارد و صرفاً به استقلال سياسي محدود نمي شود زيرا اقدامات ساير كشورها در حوزه‌هاي فكري و فرهنگي و اقتصادي و نظامي مي تواند بر استقلال سياسي يك دولت تأثيرگذار باشد و آن را محدود سازد. از اين رو در مقابل فرد و دولت مي‌كوشد در همه زمينه‌ها به استقلال ولو نسبي آن دست يابد. آيات بسياري مسلمانان را به عنوان يك امت از وابستگي به ديگري (امت و ملت هاي ديگر) باز داشته است. بنابراين آن چه از استقلال سياسي دولت اسلامي گفته مي‌شود بر پايه مرزهاي اعتقادي است دولت اسلامي شامل هر جايي است كه امت در آن به سر مي برند و داراي حاكميت و اقتدار سياسي هستند. بنابراين ميان امت و دولت عموم و خصوص مطلق است به اين معنا، ممكن است كه امت در جايي حضور داشته باشد كه دولت اسلامي حضور ندارد؛ ولي هر جايي كه دولت اسلامي حضور دارد امت اسلام وجود دارد و صاحب اقتدار و حاكميت است. آياتي كه امت و دولت را به استقلال و گريز از وابستگي مي‌خواند، آياتي هستند كه درباره ويژگي‌هاي امت نمونه بيان شده است به اين معنا كه قرآن به صراحت سخن از استقلال سياسي به ميان نياورده است ولي آيات بسياري به ويژگي‌هايي براي امت شاهد و نمونه اشاره مي‌كند كه بيانگر معنا و مفهوم استقلال سياسي به معنا و مفهومي است كه اكنون در علوم سياسي از آن سخن به ميان مي‌آيد.