ماهيت حقوقي تروريسم و جايگاه آن در ساختارهاي قدرت

پژوهش حاضر، با بهره‌مندي از روش كيفي كه مبتني بر گردآوري اطلاعات از منابع كتابخانه‌اي مي‌باشد، در پاسخ به اين سوال كه، اساساً موجوديتهاي تروريستي چه ماهيتي از منظر حقوق بين الملل داشته و به تبع آن چه جايگاهي را در ساختارهاي قدرت بين المللي در نظام بين الملل از آن خود نموده‌اند؟ مبيّن يافته‌هايي بوده است مبني بر اينكه، موجوديتهاي تروريستي، به طور كامل از شاخص‌ها و عناصر چهارگانه تشكيل دهنده موجوديت «دولت» برخوردار نبود؛ بطوريكه، جز عنصر «جمعيت دائم»، فاقد سه عنصر ديگر (سرزمين، حكومت و صلاحيت برقراري تعاملات بين المللي) مي‌باشند. بر اين مبنا، از منظر حقوق بين الملل، موجوديت‌هاي تروريستي در عصر كنوني را نمي‌توان دولت خطاب نمود و مانند ديگر دولتها كه بازيگران اصلي در ساختار نظام بين الملل قلمداد مي‌گردند، واجد حقوق و تكاليف دانست؛ لذا، نهايتاً مي‌توان از آنها به عنوان بازيگراني غيردولتي و از جمله سازوكارها و ابزاري كه امروزه قدرت‌هاي بزرگ به منظور مديريت و كنترل تحولات بين المللي به كار مي‌گيرند، ياد كرد. از سوي ديگر، با توجه به آنكه از منظر قاطبه دولتها در ساختار نظام بين الملل، تروريسم به عنوان شكل نهايي خشونت و جنگ در روابط بين‌الملل پديده‌اي غيرمشروع، مذموم و ضد امنيت قلمداد مي‌شود. از اين‌رو، دولت‌ها و سازمان‌هاي بين المللي به روش‌هاي گوناگون در پي مبارزه با آن و محو چنين موجوديت‌هايي از صحنه نظام جهاني مي‌باشند. بر اين اساس مي توان گفت، تروريسم، جايگاهي در ساختارهاي قدرت جهاني نخواهد داشت و هنوز راه بسيار طولاني‌اي در مسير مشروعيت و مقبوليت از منظر حقوق بين الملل در پيش دارد. مسلماً تا زماني كه جمع كثيري از دولتها (نه صرفا ابرقدرتها) به مثابه بازيگران اصلي در نظام بين الملل، چنين موجوديت‌هايي را به رسميت نشناسند، صحبت از جايگاه گروه هاي تروريستي در ساختارهاي قدرت در نظام بين الملل كنوني بي معنا خواهد بود.