سنجش شاخص و مولفه‌هاي توسعه در محلات حاشيه‌نشين با استفاده از تكنيك هاي كمي (مطالعه موردي: شهر رشت)

مفهوم توسعه، بسته به سطح توسعه‎‌يافتگي كشور مي تواند به طرق مختلفي تعريف شود. در اقتصادهاي بسيار توسعه يافته، هدف دست‌رسي و كيفيت در سبك زندگي مي باشد كه به وسيله افزايش سطح رفاه، يرابري جنسيتي، آزادي سياسي، اميد به زندگي، ثبات سياسي، امنيت شغلي و اجراي طرح هاي بهبود كيفيت زيست محيطي، با ديدي گسترده جهت عدالت در شهر انجام مي شود. اين پژوهش تلاش ميكند تا شاخص معتبر و موثقي براي توسعه يافتگي در محلات ارائه دهد بدين منظور پژوهش حاضر به روش توصيفي– پيمايشي و با هدف سنجش شاخص و مولفه‌هاي توسعه در محلات حاشيه‌نشين شهر رشت و ارائه راهكار جهت ارتقاي آن و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته كه روايي سازه‌اي آن با توجه به ديدگاه متخصصان و اساتيد جامعه شناسي شهري سنجيده شد، انجام شد. متغيرهاي موردنظر عبارتند از: اخلاق محوري، پيشرفت محوري، شفاف محوري، كيفيت محوري، روان محوري، دولت محوري، پايدار محوري، جمع محوري و تعهد محوري بودند كه پايايي آن نيز با استفاده از آلفاي كرونباخ براي تمامي ابعاد پرسشنامه بالاتر از 7/0 به دست آمد بدين جهت پژوهش حاضر شاخصي بااعتبار و قابل تكرارپذيري براي سنجش توسعه يافتگي در محلات حاشيه‌نشين در ساير نقاط كشور ارائه كرده است كه نتايج آن ميتواند راهگشاي برنامه ريزان و سياستگذاران عرصه توسعه شهري باشد.