بررسي حقوقي و جرم شناختي فرزندكشي در ايران

در نظام جزايي ايران به تبع سياست جنايي اسلام، پدر و جد پدري در صورت قتل فرزند از معافيت در قصاص برخوردارند به اين صورت كه هركس عالماً و عامداً مرتكب قتل ديگري شود قصاص مي شود مگر والد كه در صورت قتل فرزند قصاص نمي شود كه در اينجا منظور از والد پدر و جد پدري هرچقدر بالاتر رود مي شود. فرزندكشي شامل قتل جنين، نوزاد، كودك و بزرگسال مي شود. با توجه به آسيب پذيري و وابستگي كودكان به والدينشان اهميت پرداختن به موضوع دوچندان مي شود. در اين جرم پدر، جد پدري يا مادر تحت تأثير يك سري علل و عواملي با انگيزه هاي مختلف دست به ارتكاب جرم مي زنند و در مقابل هر جامعه اي متناسب با اوضاع و احوال خاص خود عليه مرتكبين واكنش نشان مي دهد. علل و عواملي روانشناختي و اجتماعي چون بيماري رواني والدين، فرزندكشي تصادفي، استرس محيطي، عوامل اقتصادي، تعارض فرهنگي در ارتكاب فرزندكشي نقش دارند. پيشگيري كيفري از فرزندكشي مي تواند با تصويب قوانين بازدارنده و جرم انگاري خاص در خصوص فرزندكشي و اجراي صحيح و بدون تبعيض مجازات ها و پيش گيري غيركيفري از طريق كالبدشكافي رواني، غربالگري زود هنگام و شناسايي بيماري هاي رواني مي تواند محقق شود.