بررسي تطبيقي اشعار فروغ فرخزاد و آن‌سكستون

«ادبيات تطبيقي، نوعي جهان‌بيني ادبياتي است، كه از مرزهاي ملي، زباني و جغرافيايي، فراتر مي‌رود». ادبيات تطبيقي پديده‌ايست، كه زمين و زمان را در مي‌نوردد، تا پلي باشد ميان انديشه‌ها و ديدگاه‌هاي مشتركِ شاعرانِ سرزمين‌هاي دور، با وجودِ تفاوت‌هايِ جغرافيايي، تاريخيِ موجود. هدف اين مقاله، بررسي اشتراكات، فكري و بيانيِ فروغ فرخزاد و آن سكستون دو شاعر مطرح است، كه با در نظر گرفتنِ موارد فوق، در اشعارشان، شباهت‌هاي قابل تأملي وجود دارد. و بارزترين آن وجودِ «شخص» در شعر و صداقت در بيانِ رنج‌ها و لذت‌ها و به اشتراك گذاشتن تجربيات با مخاطب است.