معذورات قراردادي غيرارادي در اصول قراردادهاي تجاري بين المللي

مطابق اصل «لزوم قرادادها» به عنوان يكي از اصول مورد پذيرش در تمام نظام هاي حقوقي، طرفين قرارداد بايستي به تعهدات خود جامه عمل بپوشانند. عدم انجام تعهد براي متعهد مسئوليت آور است و متعهد بايستي خسارت ناشي از عدم اجراي تعهد را جبران كند. گاهي اوقات عدم انجام تعهد براي متعهدين مسئوليتي به بار نمي آورد . يعني شرايطي حادث مي شود كه متعهد با استناد به آن شرايط مي تواند از عدم انجام مسئوليت بري شود. در حقوق به اين شرايط «معاذير قراردادي» اطلاق مي شود. معاذير قراردادي بر دو نوع ِ معاذير قراردادي ارادي و معاذير قراردادي غيرارادي منقسم مي شود. از جمله معاذير قراردادي غير ارادي عبارتست از : به حكم قانون ، توافق طرفين، اقاله، غيرممكن شدن اجراي قرارداد (انتفاي واقعي عقد)،دشواري اجراي قرارداد(تعسر اجراي قرارداد) وانتفاي هدف . در پژوهش حاضر سه قسم اخيرالذكر به عنوان معاذير قراردادي غيراداري در اصول قراردادهاي تجاري بين المللي با روش توصيفي – تحليلي مورد بررسي قرار خواهد گرفت . نتيجه پژوش حاضر نشان مي دهد . اصول قراردادهاي تجاري بين المللي در خصوص انتفاي هدف ساكت است و حكمي تعيين نكرده است. عدم امكان اجراي قرارداد در ماده۷-۱-۷ و دشوراي اجراي قرارداد در ماده 1-2-6 مورد شناسايي قرار گرفته است.