شهادت در عرفان اسلامي

موضوع شهيد و شهادت از قديمي ترين موضوعات تاريخي به شمار ميرود و در دنياي اسلام در مورد شهادت و شجاعت تاليفات و كتب بسياري وجود داردكه هريك نوعي به اين مقوله پرداخته اند. اهميت و ضرورت شهادت در عرفان اسلامي بدان جهت است كه اوج تعالي انسان، از بين برنده ي ضعف و سستي و ارزشمند ترين و گرانبها ترين حركت است. عرفان اسلامي به عنوان يك مشرب فكري و عملي معتقد است كه انسان با تذهيب نفس و صفاي باطن و رياضت شرعي مي تواند به مقامي برسد كه ديده ي دلش به جهان هستي باز شود و حقيقت هستي و مراتب آن را با چشم الهي به نظاره بنشيند و به مقام «كشف و شهود» نائل گردد كه از آن تعبير به «كمال انسان» ، «خليفه الهي» ، «قرب و لقاي الهي» و... مي شود. نتيجه ي حاصله از شهادت در عرفان رسيدن به تكامل و جاودانگي، آلايش روح و نظر به وجه الله و پيوستن به لقاء الله هچنين سير و سلوك معنوي و طي طريق در آخرين و والاترين مراحل عرفاني و فناي الي الله و اثبات عشق حقيقي به معشوق است. در اين مقاله، سعي بر آن است كه به شناسايي و بررسي شهادت و شهيد، در عرفان پرداخته شود و عوامل موثر در پديد آمدن شهادت در نگاه عرفان، مورد بررسي قرار گيرد و درصدد آن برآمده كه با استفاده از روش تحليلي و رجوع به داده هاي قراني ، سيره ي معصومين (عليه السلام) و كتب عرفاني، جايگاه شهادت را در اسلام و منظر اسلامي بيان دارد.