بحران و عوامل مؤثر بر تاب آوري در مواجهه با بحران

پژوهش حاضر پژوهشي كاربردي با هدف توصيفي است كه به صورت مروري انجام شده است. هدف اين پژوهش بررسي مفهوم بحران و تاب آوري و عوامل مؤثر بر تاب آوري در مقابل بحران مي باشد. در اين پژوهش از مرور نظام مند ادبيات (SLR) استفاده شده است. ابتدا بر اساس مطالعة اولية اكتشـافي، پرسش هاي پژوهش و واژه هاي كليدي حـوزة بحران و تاب آوري را شناسايي شد. واژه هاي جستجو شده شامل بحران، مديريت بحران، تاب آوري و عوامل مؤثر بر تاب آوري بودند. جستجوي الكترونيكي پايگاه هاي اطلاعاتي به زبان فارسي و انگليسي انجام شد. پس از جستجوي گسترده ادبيات و پيشينه پژوهش و يافتن مقالات و پژوهش هاي موجود در رابطه با موضوع، به تحليل آن ها پرداخته شد. پس از بررسي منابع و اعمال محدوديت ها، نهايت تعداد 23 مقاله در رابطه با عوامل مؤثر بر تاب آوري مورد بررسي قرار گرفت. از اين تعداد 13 مقاله، داخلي و 10 مقاله خارجي بودند. با بررسي اين پژوهش ها تعداد 38 عامل مهم مؤثر بر تاب آوري مشخص و بر حسب بيشترين ميزان تكرار، اولويت بندي شدند. نتايج نشان داد كه سازگاري و انعطاف پذيري، يادگيري سازماني، فناوري، نوآوري، سرمايه اجتماعي و روابط، مديريت منابع انساني، مديريت منابع مالي، آگاهي موقعيتي و تبديل تهديد به فرصت از مهمترين عوامل مؤثر بر تاب آوري در مقابل بحران هستند و سازمان ها با توجه كافي به اين امور قادرند در مقابل بحران ها به خوبي عمل كرده و به عنوان يك سازمان تاب آور شناخته شوند.