بررسي حق مالكيت فكري در قانون ايران

برخلاف گذشته، آثار فكري ارزش مادي نيز پيدا كرده به عنوان تنها راه يا اصلي ترين راه تأمين نيازهاي مادي پديدآورندگان شناخته مي‌شود. از سوي ديگر پيشرفت و تنوع روزافزون وسايل ارتباطي، اين سرمايه‌ها را در معرض خطرهاي بزرگ قرار داده است. در دوران ما نيز ديگر نمي‌توان از حبس و حفظ اطلاعات سخن گفت. در يك لحظه مي‌توان محصول عمري تلاش فكري افراد را جا به جا كرد يا هزاران جلد كتاب بي نظير را در لوحي فشرده انتقال داد. پيشرفتهاي رايانه‌اي، حتي محرمانه ترين و شخصي‌ترين اطلاعات را در معرض دستيابي ديگران قرار داده است و پيچيده‌ترين روشها نيز نتوانسته است از ورود نامحرمان به خزانه اسرار افراد و نهادها جلوگيري كند، اين گونه است كه چگونگي حفظ زندگي خصوصي شهروندان از دستبرد رسانه‌اي به دغدغه‌اي جدي در ميان مصلحت انديشان و خير خواهان تبديل شده است. لذا با توجه به مطالب فوق و اقبال روزافزون نسبت به اين موضوع جا دارد مفاهيم و مباني حقوق فكري مورد بررسي قرار گيرد.