بررسي نقش شخصيت صدام در وقوع جنگ عليه ايران و كويت

وقوع جنگ بين ايران و عراق و كويت در بستري تاريخي از تعارضات و چالش ها اتفاق افتاد. در وقوع اين جنگ ها همان گونه كه درفصول قبل بدان ها پرداخته شد متغيرهاي متعددي نقش داشتند كه برخي از اين متغيرها با تقويت متغيرهاي ديگر، نقش تأثيرگذاري در وقوع اين جنگ ها داشتند. متغيرهايي چون وقوع انقلاب اسلامي ايران و پيامدهاي منطقه اي و فرامنطقه اي آن، تحولات منطقه اي و بين المللي و يا اختلافات مرزي، شرايط اقتصادي ناشي از جنگ و... مطمئناً در وقوع اين جنگ ها مؤثر بوده اند اما هيچيك از آن ها به تنهايي نمي توانستند عامل اصلي وقوع جنگ باشند. با بررسي هاي انجام شده مي توان گفت علاوه بر ماهيت رژيم بعث عراق ، ويژگي هاي شخصيتي صدام حسين به عنوان رهبر عراق نيز نقش اصلي را در وقوع جنگ بين دو كشور داشته است. حتي با در نظر گرفتن سطح تأثيرگذاري متغيرهاي مختلف، اگر شخص ديگري در آن مقطع رهبري عراق را در اختيار داشت و يا مدل حكومتي عراق از ساختاري دموكراتيك تر و يا محافظه كارتر برخوردار بود، چه بسا اين جنگ ها اتفاق نمي افتاد. در فصل حاضر، ويژگي هاي شخصيتي صدام حسين را بعنوان عامل اصلي در وقوع و تداوم جنگ عليه ايران و كويت معرفي مي نماييم.