بررسي علل وقوع جنگ عراق عليه ايران و كويت

بررسي علل و عوامل وقوع منازعات يكي از مهمترين موضوعات در مطالعه جنگ هاست، چرا كه با اين بررسي، چرايي وقوع جنگ آشكار مي شود، موضوعي كه مي تواند زمين هاي براي جلوگيري از جنگ هاي آينده باشد. علل و عوامل مؤثر در بروز جنگ ميان دولت ها را مي توان در حوز ه هاي گوناگون اختلافات و تعارضات سياسي، قدرت طلبي و فزون خواهي، رقابت هاي اقتصادي و درگيري هاي مرزي و غيره جست و جو كرد. وقوع جنگ بين ايران وعراق،و پسي از آن جنگ عراق و كويت ناشي از عوامل ومولفه هاي متعدد تاريخي، فرهنگي، سياسي و اقتصادي بود. برخي از اين مولفه ها، عوامل زمينه ساز اين جنگ بودند و برخي نيز نقش چاشني را در وقوع اين جنگ ايفا كردند. هدف از پژوهش حاضر اين است كه نقش شخصيت صدام حسين را بعنوان عامل زمينه ساز در آغاز جنگ و تداوم دو جنگ ايران و كويت معرفي نمايد. در واقع پرسش اصلي مقاله حاضر آن است كه « چرا در بررسي علل و عوامل مؤثر در بروز جنگ ايران و عراق و تداوم آن، بر متغير شخصيت ديكتاتور عراق بعنوان عامل اصلي بروز و تداوم جنگ تأكيد مي شود»؟ در پاسخ به پرسش اصلي، اين فرضيه قابل طرح است كه « به نظر مي رسد علاوه بر علل و عوامل مؤثري همچون اختلافات و تعارضات سياسي، رقابت هاي اقتصادي و درگيري هاي مرزي و... كه در بروز جنگ ايران و كويت و تداوم آن نقش داشته اند، مي توان مهمترين عامل شروع و تداوم اين جنگ را ناشي از «كيش شخصيت» ديكتاتور مخلوع عراق دانست؛ چراكه صدام حسين به عنوان رئيس جمهور عراق، اصلي ترين نقش را در اتخاذ تصميم تهاجم نظامي به ايران و كويت ايفا كرد كه اين تصميم ناشي از بازتاب و انعكاس جاهطلبي و قدرتطلبي وي نيز بوده است.