نوسازي و بازسازي معرفت ديني در بستر فضاي مجازي

معرفت ديني مبتني بر مفاهيم و حقايق ذهني است كه موضوع مطالعه پديدار شناسان و تفسيرگرايان قرارگرفته است؛ اين خصلت خاص معرفت ديني اين امكان را فراهم آورده است تا در شرايط خاصي سطوحي از آن مورد بازبيني، تجديد و نوسازي قرار گيرد. در حال حاضر و در شرايط كنوني، تاثيرگزارترين عامل در جريان نوسازي معرفت ديني، فضاي مجازي است؛ كه با برخورداري از سه فاكتور؛ در هر زماني، با هر كسي و در هر كجا، بيشترين اشتراك را با مفاهيم معرفت ديني دارد؛ چرا كه سروكار هر دو با مفاهيم فراتجربي و غير مادي است. برخلاف تصور بسياري، فضاي مجازي چون از سنخ وجود است لذا واقعي تلقي ميشود و تعبير مجازي از باب غيرجسماني و غير فيزيكي بودن آن است. بنابراين انتظار مي رود كه معرفت ديني توسط فضاي مجازي كه جزو نهادهاي عيني به شمار مي رود، از شكل غير عقلاني، مابعدالطبيعي و مناسكي صرف به شكل عقلاني، طبيعي و انساني تغيير داد بدون آنكه در جريان نوسازي جوهر دين از بين برود.