تجربه ديني و معناي زندگي

Religious experience and the meaning of life

انسان موجودي انديشمند و متفكر است و به لحاظ وضعيت خاص وجودي از معناي زندگي پرسش مي كند. در دوران ماقبل مدرن اين پرسش به لحاظ تسلط نگرش ديني مطرح نمي شد يا كمتر مسأله دار تلقي ميشد. ولي با ظهور مدرنيته و تسلط خرد انساني، عقب نشيني ايمان ديني و عدم تحقق آرمانهاي دوران روشنگري سرخوردگي و ناكامي هاي به دنبال داشت. انسان مدرن با نفي بعد معنوي و قدسي از انسان و برجسته كردن بعد زميني انسان، عرفي شدن، تكثرگرايي و خصوصي شدن دين وارد چالش عميقي در معناي زندگي شد. بر مبناي رويكرد فراطبيعت گرايي، ارتباط با قلمرو روحاني ميتواند از بحران معنا در زندگ ي فرد جلوگيري كند. كاركرد تجربه ديني، معنادهي به زندگي ، احساس آرامش و شادكامي در زندگي است.

Man is a thinking and thinking creature and asks the meaning of life in terms of a specific existential situation. In the pre-modern era, this question was not raised in terms of the dominance of religious attitudes or was considered less problematic. But with the advent of modernity and the domination of human reason, the retreat of religious faith and the failure to achieve the ideals of the Enlightenment led to frustration and failure. Modern man by denying the spiritual and sacred dimension of man and emphasizing the earthly dimension of man, secularization, pluralism and privatization of religion entered a deep challenge in the meaning of life. According to the supernaturalist approach, connection with the spiritual realm can prevent a crisis of meaning in one s life. The function of religious experience is to give meaning to life, to feel calm and happy in life.