بررسي رابطه عملكرد خانواده با سازگاري اجتماعي دانش آموزان دوره متوسطه مطالعه موردي : شهرستان آباده

مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه عملكرد خانواده با سازگاریاجتماعی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان آباده انجام گرفت. این مطالعه مقطعی- همبستگی بر روی 350 نفر دانش آموز انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودكنترلی نانجنی مقیاس سنجش عملكرد خانواده و پرسشنامه سازگاری اجتماعی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون تی مستقل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین خودكنترلی و عملكرد خانواده با سازگاری دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد به طوری كه خودكنترلی و عملكرد خانواده می تواند تا حدودی سازگاری اجتماعی را پیش بینی كنند. یافته ها نشان داد میانگین نمره سازگاری دختران به طور معناداری بالاتر از میانگین نمره سازگاری پسران است. همچنین دختران از سازگاری اجتماعی بالاتری نسبت به پسران برخوردارند. از یافته های پژوهش حاضر می توان استنباط كرد، هر گونه نارسایی در عملكرد خانواده تأثیرات نامطلوبی در رفتارهای تطابقی فرزندان ایجاد می كند. همچنین با توجه به اهمیت نقش مهارت های خود كنترلی در رفتارهای تطابقی و پیش بینی سازگاری اجتماعی ضرورت توجه به این عوامل هر چه بیشتر احساس می شود.