تحليل نقش بندر چابهار در كريدور ارتباطي شمال - جنوب و توسعه محور شرق

این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی و تحلیل نقش بندر چابهار در كریدور ارتباطی شمال و جنوب و توسعه محور شرق پرداخته است. بندر چابهار به جهت برخورداری از موقعیت ممتاز در شرق تنگه هرمز و دریای عمان در مسیر خطوط اصلی كشتیرانی به آفریقا، آسیا و اروپا قرار گرفته و به عنوان كوتاه ترین راه ارتباطی و ترانزیتی كشورهای آسیای میانه و افغانستان به بازارهای خلیج فارس، شرق آفریقا و دیگر نقاط جهان مطرح است. مزیت عمده منطقه آزاد چابهار نسبت به سایر مناطق آزاد كشور از یك سو، امكان دسترسی سریع به آبهای آزاد اقیانوسی هند و از سوی دیگر، اتصال به شبكه راه های زمینی كشور است. در شهریورماه ۱۳۷۹ و زمانی كه موافقتنامه كریدور شمال- جنوب در سنت پترزبورگ میان وزرای حمل و نقل سه كشور ایران، هند و روسیه به امضاء رسید و چابهار به عنوان بندری استراتژیك در این كریدور معرفی گردید. بندر چابهار و اتصال آن به مرز تركمنستان در منطقه مرزی باجگیران، كوتاه ترین مسیر حمل و نقل زمینی كالا در كریدور شرق و شاهراه تغذیه كشورهای آسیای میانه محسوب میگردد. این بندر، آینده نویدبخشی برای توسعه محور شرق و رونق تجارت خارجی ایران دارد. در صورت بهره برداری از این بندر، رونق ترانزیت و حمل و نقل، شهرهای این مسیر، از نظر ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی توانمندتر می شوند و با توسعه و رونق اقتصادی، ناامنی های سیاسی و اقتصادی و قاچاق در این منطقه محروم كاهش می بابد. از این رو، توسعه چابهار و محور شرق در زمینه رونق تجارت خارجی و ترانزیت، مزایای بسیار برای كشور و بویژه منطقه خواهد داشت.