مديريت دانش در سازمان هاي تحول گرا

امروزه سرمایه های ذهنی و دانش افراد همسو با سایر سرمایه های فیزیكی و مالی سازمان مهم هستند. سازمانهایی كه به همیت دانش پی برده اند سعی در مدیریت بهینه آن دارند تا در فرآیندهای خود به نحوی اثربخش از این سرمایه كلیدی استفاده كنند. سازمانها برای انجام پروژه های مدیریت دانش نیازمند تدوین استراتژی مدیریت دانش خود به صورت جداگانه می باشند. سازمانها برای موفقیت و تداوم حیات نیاز به دانش و تجارب دارند و دستیابی به این دانش و تجارب با به كارگیری فرایند اكتساب دانش در سازمانها امكان پذیر است كه موجب اثربخشی سازمان جلوگیری از تكرار اشتباهات كاهش هزینه ها و تبدیل سازمان به سازمانی پویا رقابت پذیر و دانش محور می شود. اكتساب دانش به عنوان یكی از فرایندهای اصلی در سازمانهای دانش محور كه دانش اساسی ترین دارایی به شمار می رود. دارای اهمیت بسیار است و از راهكارهای اساسی كسب و بهره برداری از دارایی های دانش سازمان است. در نتیجه بر اثر بخشی سازمان تاثیر به سزایی دارد. استراتژی مدیریت دانش بر مبنای دسته بندی دانش به انواع دانش آشكار (صریح) و دانش پنهان(ضمنی) تعریف می شود و استراتژی دانش بیان می كند كه سازمان چه دانشی را با چه عمقی و از چه منبعی و از چه طریقی بایستی كسب نماید. در این مقاله پس از بررسی مدیریت دانش، اهمیت مدیریت دانش در سازمان های تحول گرا را بیان می كنیم. سپس موانع و مشكلات اجرا و استقرار مدیریت دانش در سازمان های تحول گرا را بررسی كرده و در نهایت راهكارهایی برای مقابله با این مشكلات و تسریع فرایند پیاده سازی مدیریت دانش ارائه می شود.