اهميت واژهگزيني علمي در علوم باغباني به ويژه گياهان زينتي

یت در به ویژه * مرتضی خوشخوي 1 -1 استاد علوم باغبانی دانشكده كشاورزي دانشگاه شیراز و عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوري اسلامی ایران. mkhoshkhui@yahoo.com : *نویسنده مسئول چكیده زبان هر ملت، سنگ بناي اساسی و بنیادین تبادل افكار، تفاهم و همدلی و شالوده هویت ساختار اجتماعی یك جامعه است. زبان، شناسنامه نامه فرد و جامعه است و سخن و كلام، بلوغ فكري نخبگان ملت ها را به نمایش میگذارد. براي پویا ماندن زبان هر ملت باید عواملی كه در تكامل زبان و ظرفیتهاي بیانی آن مؤثرند و همچنین عواملی كه ضامن بقاي یك زبان و یا فناي تدریجی آن است، شناخت تا با گذشت زمان، نه تنها هجوم واژه هاي بیگانه موجب ضعف آن و سرانجام ازبین رفتن آن نشود، بلكه روز به روز به غناي واژه هاي آن افزوده گردد. در این میان، زبان علم گونه اي از زبان است كه نقشاصلی آن برقراري ارتباط میان اهل علم و بیان مطالب علمی در گفتار و نوشتار است كه داراي روش هاي ویژه خود، در واژه گزینی یعنی فرایندي كه در آن براي یكمفهوم مشخصعلمی یا فنی یا هنري برگزیده یا ساخته می شود، می باشد. سه اصل پذیرفته شده در فرهنگستان ها عبارتند از: -1 توسعۀ علمی نیازمند زبان علمی است. 2- زبان علم در ایران زبان فارسی است و باید فارسی بماند. 3- زبان علمی فارسی براي بقا نیازمند واژه گزینی سازمان یافته و روشمند است. واژه گزینی علمی باید با ضوابط مشخص شدهاي انجام شود و شیوههایی ویژه خود دارد كه به طور مشروح مورد بحث قرار خواهند گرفت.