بكارگيري روش كلروفيل فلوروسانس در تخمين ضايعات پس از برداشت محصولات باغباني

ضایعات محصولات كشاورزي وارده پس از برداشت به خصوص محصولات باغبانی از قبیل میوه ها، سبزي ها و گیاهان زینتی نه تنها تولید كننده بلكه فروشنده و مصرف كننده را هم شامل میشود. خسارات در این مرحله به حدي است كه در صورت كاهش می تواند سبد غذایی مصرف كنند ه را بیشتر پر كند. خسارات وارده در تمام مراحل پس ازبرداشت از جمله، انتقال محصولات، انبار، عمده فروش، خرده فروش و مصرف كننده را هم دربر می گیرد. به نظر می رسد ضایعات در اغلب موارد انبارهاي سرد بدلیل مدت طولانی تر بیشتر از مقاطع دیگر است. لذا استفاده از روشهایی كه بتواند ضایعات را در انبار كنترل كرده و نقطه شروع ضایعات را به هر دلیل نشان دهد، می تواند پایان نگهداري در انبار را مشخص كرده و قبل از ظاهر شدن ضایعات، از سردخانه خارج ومصرف نمود. در صورتیكه بتوان با روشی تغییرات فیزیولوژیكی تخریب فراورده در انبار مشخص شود و اگر نتوان مشكل را حل كرد، پایان نگهداري مشخص شده و محصول را بدست مصرف كننده رساند. این مشكل به خصوص در بدلیل مسدود بودن درب انبار می توان روشی مناسب براي پایان عمر انبارمانی ( قبل از تخریب (CA) انبارهاي كنترل اتمسفر فرآورده) تشخیص داده شود. عوامل تخریب ازجمله: كمی اكسیژن، كاهش وزن، كاهش سفتی و ... میتواند مورد ارزیابی قرار گیرد و به عنوان یك روش غیر مخرب بكار گرفته شود. لذا در این مقاله راه حل پیشنهادي با تاكید بر برخی از میوه ها و سبزي ها مثل سیب و گلابی، انگور، كلم كاهو مورد بحث قرار خواهد گرفت. كلمات كلیدي: كلروفیل فلوروسانس، تخمین عمر انبارمانی، فیزیولوژي پس از برداشت