تاثير مصرف كمپوست، محلول پاشي و مصرف كودهاي ماكرو بر روي درصد ميوه هاي دهان باز و پسته در شهرستان رفسنجان

پسته از محصولات مهم اقتصادی كشور می باشد. در مناطق گرم و خشك كه استان كرمان در آن واقع است، كمبود مواد آلی در این خاك ها است. قلیایی بودن خاك ها نیز موجب كاهش جذب پاره ای از عناصر غذایی شده است. استفاده از مواد آلی، استفاده موضعی از كودهای ماكرو و محلول پاشی كودهای میكرو از راهكارهایی است كه می تواند باعث دستیابی به محصول با كیفیت و كمیت بیشتری بر بهبود صفات كیفی میوه پسته بررسی میشود. NPK شود. در این تحقیق اثرات كمپوست، محلولپاشی روی و منگنز و مصرف c ( تن در هكتار بصورت چالكود 00 و 0تیمارهای آزمایشی شامل استفاده از ماده آلی بصورت كمیوست در دوسطح )، مصرف 0,c1 m ( ) دردو سطح عدم مصرف ومصرف طبق نتایج آزمون خاكNPKعناصر ماكرو ( )و محلول 0,m1 پاشی روی و منگنز در دو سطح شاهد (عدم محلول پاشی) و محلول تیمار در قالب بلوك 9 پاشی طبق آزمون خاك انجام پذیرفت. طرح بصورت فاكتوریل جمعا با های كامل درخت به عنوان یك پلات در نظر گرفته شد. در فصل برداشت محصول هر تیمار به 6 و هر 3 تصادفی به اجرا در آمد. تعداد تكرار صورت تك درخت وزن شد و خصوصیات كیفی شامل درصد خندان به روش شمارش هزار عدد پسته بصورت تصادفی، درصد پسته درخت تعیین گردید. داده6 دهان بست و دهان باز در نمونه مركب ها توسط نرم تجزیه و دادهMSTATC افزار ها در سطح پنج درصد و محلول NPK آزمون دانكن مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد كه مصرف كمپوست، پاشی روی و منگنز باعث افزایش درصد میوه دهان باز، كاهش تعداد میوه دهان بست گردید. همچنین مصرف كمپوست و محلول پاشی روی و منگنز باعث افزایش تعداد میوه تیمار نیز بیشترین درصد میوه دهان باز و 3 این صفات را كاهش داد. همچنین در برهمكنش این NPKدهان باز گردید اما مصرف در هزار بدست آمد.