بررسي آزمايشگاهي عملكرد هيدروليكي دهانه هاي آبگير مشبك ميله اي در شبكه هاي سيلابروي شهري

در دهه های گذشته بسیاری از شهر های شمالی ایران به دلیل قرار گرفتن در اقلیم معتدل همواره در معرض بارندگی های شدید قرار داشته اند كه از مهم ترین اثرات نا مطلوب آن ها آب گرفتگی معابر، اختلال در عبور و مرور عابرین پیاده و وسایل نقلیه و خسارت به اموال عمومی و خصوصی بوده است. یكی از علل بروز این وضعیت، عملكرد هیدرولیكی نا مناسب دهانه های آبگیر در شبكه سیلابرو و انسداد و گرفتگی آن ها می باشد. در این مقاله عملكرد هیدرولیكی دهانه های آبگیر مشبك میله ای رایج در شبكه های سیلابروی شهری و تاثیر شیب عرضی مجرا و قطر میله ها بر ضریب تخلیه مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق از یك مدل فیزیكی كانال اصلی با اعمال شیب عرضی و بدنه ای شیشه ای استفاده شد. در امتداد كانال دوطبقه به منظور هدایت و اندازه گیری دبی منحرف شده بر روی یك آبگیر مشبك از یك مجرای لوله ای و كانال فرعی شیشه ای كارگذاری شده در داخل فلوم استفاده شده است. در ورودی آبگیر مشبك طولی از سه قطر مختلف میله و دو شیب عرضی استفاده شد. همچنین به دبی 6 منظور بررسی اثر شدت جریان در میزان آبگیری از سری آزمایش نشان می 66مختلف استفاده گردید. نتایج دهد كه افزایش قطر میله ها باعث كاهش ضریب تخلیه و افزایش شیب عرضی باعث افزایش این ضریب می گردد. همچنین با افزایش دبی راندمان هیدرولیكی آبگیر ها میله ای كاهش می یابد.