كاربرد ديدگاه اكوهيدرولوژي در مديريت و توسعه پايدار حوزه هاي آبخيز

توسعه پایدار، توسعه ای است كه نیازهای زمان حال را فراهم می كند، بدون اینكه توانایی نسل های آینده در تامین نیازهایش را به مخاطره اندازد. در طبیعت منابع آب، خاك و پوشش گیاهی در چهارچوب حوزه آبخیز است. حوزه آبخیز به عنوان پایه و واحد مطالعاتی مدنظر قرار می گیرد و تاثیرات متقابل ناشی از منابع مختلف در یك جوزه آبخیز ایجاب می كند كه یك مدیریت سیستمی در حوزه های آبخیز با هدف بهره وری بهینه از منابع و هماهنگی و حركت در راستای توسعه پایدار اعمال گردد. اكوهیدرولوژی امروزه بستر ساز توسعه پایدار حوزه های آبخیز می باشد. دیدگاه اكوهیدرولوژی به شناخت تعامل بین چرخه های هیدرولوژی و رفتار اكوسیستم و بررسی مشكلات ناشی از فعالیت های انسانی در نامتعادل كردن روابط بین منابع آبی و پایداری محیط كه در تامین غذای انسان، حفاظت خاك و زیبایی محیط موثر هستند، می پردازد. مدیریت ملی آب كشور باید بر اساس مدیریت صحیح، جامع نگری در كل چرخه آب، اصول توسعه پایدار و آمایش سرزمین در حوزه های آبخیز اعمال گردد. دیدگاه اكوهیدرولوژی به عنوان یك دیدگاه جدید در دنیا مطرح می باشد كه در این مقاله مروری و اسنادی به بیان خصوصیات این دیدگاه و لزوم توجه و اعمال آن در مدیریت حوزه های آبخیز در راستای توسعه پایدار پرداخته شده است. با توجه به نتایج به دست آمده، رشته اكوهیدرولوژی فرصت مناسبی برای مدیریت تلفیقی و یكپارچه در اكوسیستم و حوزه آبخیز می باشد