تعيين مكان مناسب جهت جمع آوري رواناب باران در يك حوضه (مطالعه موردي: حوضه آبخيز دوآبي كلات)

كشور ايران از جمله مناطق خشك جهان محسوب مي شود، به طوري كه به جز حاشيه درياي خزر، دامنه و ارتفاعات البرز و زاگرس اغلب داراي آب و هواي خشك با نزولات آسماني قليل مي باشد. روش جمع آوري آب باران براي مصارف مختلف از ديرباز در اين سرزمين رايج بوده است. اين تحقيق كه در حوضه آبخيز دوآبي كلات، انجام شده به بررسي روشي جهت تعيين مكان مناسب براي جمع آوري آب باران مي پردازد. در ابتدا منطقه مورد مطالعه 71 ) به محاسبه نياز خا لص - به بخش هاي كوچكتر تحت عنوان زيرحوضه تقسيم شد. سپس در يك دوره آماري 18 ساله ( 89 GIS در محيط نرم افزار پرداخته شد. نيازخالص آبياري در اراضي پايين دست هر زيرحوضه، با فرض يكسان بودن ،Cropwat آبياري گياهان الگوي كشت منطقه توسط نرم افزار الگوي كشت هر زيرحو ضه با الگوي كشت منطقه، محاسبه گرديد. سپس به دليل فقدان ايستگاه باران سنجي، براي محاسبه رواناب توليد شده در فصل استفاده شد و پس از برآورد رواناب توليدي دراراضي بالادست هر زيرحوضه، با مقايسه نياز خالص آبي اري در اراضي (SCS) بهار، از روش شماره منحني پايين دست هر زيرحوضه با رواناب توليدي در بالادست آن، مكان مناسب جهت جمع آوري آب باران در اين منطقه، پيشنهاد گرديد. نهايتاً مشخص شد كه مي توان 46 درصد به اراضي فارياب حوضه افزود.