مروري بر دادگاه هاي نسل اول و دادگاه هاي تلفيقي

جنایات ارتكابی طی جنگ جهانی دوم موجب برهم زدن نظم جامعه ی بین الملل و برانگیخته شدن احساسات كشورها به خصوص بزه دیدگان این كشتار عظیم شده بود. بنابراین پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، متفقین پیروز تصمیم بر تشكیل دادگاه هایی جهت محاكمه ی سران آلمانی و ژاپنی گرفتند. به این امید كه مسئولان این جنایات فجیع ضد حقوق بشر به منظور اجرای عدالت در این دادگاه ها تحت پیگرد و مجازات قرار گیرند. بدین جهت دادگاه های نسل اول در نورنبرگ و توكیو تشكیل شد. اما نتوانست مانع از تداوم ارتكاب جنایات بین المللی شود و رسالت مجازات كردن جنایتكاران به منظور حاصل شدن اثر بازدارندگی برای سایر كشورها محقق نشد. بنابراین در دهه ی 90 میلادی، جهان بار دیگر شاهد وقوع جنگ ها و درگیری هایی در قلمرو كشورهای یوگسلاوی و رواندا شد كه موجب تشكیل نسل دومی از این دادگاه ها شد. اما تأسیس این نوع از دادگاه ها نیز نتوانست مانع از تداوم درگیری های خونین و نقض قوانین آمره شود بنابرابن تداوم جنگ ها در مناطق مختلف جهان مجدداً آغاز شد تا اینكه در اواخر قرن بیستم دادگاه های تلفیقی برای مجازات ناقضان قواعد حقوقبین الملل، با همكاری كشورهای محل ارتكاب جرم و موافقت سازمان ملل متحد تأسیس شد. تا بدین منظور به جنایات مرتكبان رسیدگی شود. دادگاه های تلفیقی تركیبی از مقررات ملی با قواعد حقوقی بین المللی و حقوق داخلی است. در این مقاله ابتدا به بررسی مبنای تشكیل دادگاه های نسل اول و مواردی از دادگاه های تلفیقی پرداخته شده و سپس صلاحیت این دادگاه ها به طور اجمالی مورد مطالعه قرار گرفته است.