ادغام كشاورزي ارگانيك و مهندسي ژنتيك: چش مانداز آينده كشاورزي

جایگاه محصولات تراریخته در سیستم كشاورزي ارگانیك، در چندین دهه گذشته همواره مورد بحث و جدال بود هاست. بسیاري از محققین، مرز مشخصی بین این دو سیستم قائل می شوند و معتقدند كه كشاورزي ارگانیك بعنوان یك سیستم دوستار محیط زیست، هیچ سنخیتی با رو شهاي مدرن مهندسی ژنتیك نداشته و نبایستی این دو سیستم را با یكدیگر ادغام نمود. این در حالی است كه كشاورزان از یك سو به دلیل عملكرد بالاي محصولات تراریخته مرتباً تشویق به پذیرش و استفاده از این محصولات م یشوند و از سوي دیگر، كشاورزي ارگانیك نیز به دلیل ملاحظات زیس تمحیطی و رعایت جنب ههاي اقتصادي-اجتماعی همواره مورد تحسین قرار گرفت هاست. پرواضح است كه كشاورزي ارگانیك سهم بسزایی در توسعه كشاورزي پایدار داشته ولی بایستی این سؤال را مطرح نمود كه آیا می توان تنها به كشاورزي ارگانیك بسنده كرد و آیا این سیستم كشاورزي قادر به حل تمامی مشكلات ما خواهد بود؟ آیا نبایستی به دنبال یك روش مكمل جهت افزایش عملكرد و كاهش خسارات ناشی از آفات بود؟ گذشته از موانعی كه پیش روي استفاده از گیاهان تراریخته در كشاورزي ارگانیك وجود دارد، نبایستی تأثیر مثبت و تكمی لكننده این گیاهان در بهبود كشاورزي ارگانیك را از یاد برد. هما نگونه كه كشاورزي ارگانیك به دنبال به حداقل رساندن استفاده از آفت كش ها و عل فكش ها می باشد، مهندسی ژنتیك نیز درصدد دست یافتن به این هدف است. بنابراین مهندسی ژنتیك نه تنها اصول كشاورزي ارگانیك را نفی نمی كند بلكه هردو بر پایه اصول مشتركی استوارند.