بازشناسي هويت شهر ايراني- اسلامي و جايگاه آن در مرمت مكانهاي تاريخي

شهر، داراي ویژگی هاي ذاتی، پویا و تدریجی در فضا و كالبد خود است كه آن را هویت می نامند. فرسودگی ناشی از سپري شدن زمان، عناصر اصلی شهر (فضا- كالبد) را مانند هر پدیده مصنوع دیگر به همراه ویژگی هاي متعلق به آن دچار دگردیسی در شكل و محتوي نموده و در بسیاري از موارد منجر به محو شدن آنها از بستر زمان می شود. در این مقاله سعی بر آن است تا بر پایه ي تعریف مفهوم هویت در شكل یابی شهر ایرانی- اسلامی به ارائه ي یك چارچوب فكري مناسب به منظور تحقق تصمیم گیري هاي سودمند در زمینه مرمت شهري به عنوان شیوه اي موثر براي مقابله یا كنترل فرسایش مكان تاریخی با رویكرد هویت بخشی به شهر تاریخی (مكانی در بر دارنده ثروتهاي فرهنكی) و بازآفرینی آن با در نظر داشتن مفاهیم بنیادین اصالت و هویت بپردازد.