نقش تربيت جنسي در ارتقاء نهاد خانواده بر اساس آموزه هاي اسلامي

نگاه اسلام به تمایلات جنسی، نگاهی از سر واقعنگری و در عین حال تعالی طلبی است. اسلام متناسب با دورههای رشد، نظام تربیت جنسی ویژهای را پیشبینی كرده است و در هر دوره، راهبردهایخاصی را برای مواجهه صحیح با نیازهای جنسی در نظر گرفته است. آموزشهای اسلامی درباره مسائل جنسی میتواند به پرورش استعدادهای افراد، در جهت ارتقای سطح سلامت و تحقق اهداف عالی تعلیم و تربیت و رشد همه جانبه، كمك كند و اجتماع را از انحرافات جنسی نجات بخشد. نظامواره تربیت جنسی متكی به آموزههای قرآن و حدیث، در دوره جوانی برای كسانی كه امكان ازدواج ندارند بر عفاف گرایی متمركز میباشد. در بزرگسالی و همراه با ازدواج، تربیت جنسی مبتنی بر ارضای مشروع، همراه با پاسداشت حریم خانواده میباشد. تفاوتهای جنسی میان زن و مرد، زمینه جذابیت های جنسی، برای زوجین است كه بازشناسی آنها و حفظ طبیعی این جذابیتها در روابط درون خانوادگی موجب كامجوییهای پایدار و سلامت اخلاقی و ارتقاء كاركردی نهاد خانواده میشود. تحقق حق جنسی شوهر و اجتناب از ستم جنسی به زن، به پویایی نظام جنسی خانواده كمك شایانی میكند. اسلام برای حفظ و پایداری ازدواج و حریم خانواده از گزند آسیب و آفت، ضوابط و قوانین محرمیت را بنا نهاده است. همچنین فرهنگ حجاب و عفاف از كارآمدی مهمی برای پایداری كانون خانواده برخوردار میباشد. شكل گیری نظام تنظیم روابط جنسی، مورد تأكید پیشوایان اسلام در سنت و سیره ایشان است. اختلال جنسی، گسترش روابط غیر اخلاقی در فضای فرهنگ عمومی و اثرپذیری از تبلیغات و فرهنگ معاشرت غربی و فاصله گرفتن از زیرساختهای ایمان و اخلاق در ساماندهی اندیشه و رفتار، مشكلاتی است كه اخلاق جنسی در كانون خانواده را تهدید میكند و نیاز به توجه جدی نخبگان، فرهنگ سازان و حاكمیت دارد