نقد شهيد مطهري بر ديدگاه راسل در تربيت جنسي

تربیت غریزه جنسی در انسان با توجه به حساسیت آن معركه آرای متضاد شده است. آیا باید آن را سركوب كرد و از بین برد؟ یا آن را به طور كامل آزاد گذاشت؟ یا حد وسطی وجود دارد و باید آن را تحت كنترل گرفت و حساب شده از آن بهره مند شد؟ در پاسخ به این سوال نظریه های سه گانه ای وجود دارد كه ضمن طرح آن ها به دیدگاه برتراند راسل فیلسوف فقید انگلیسی كه معتقد به آزاد سازی غریزه جنسی است می پردازیم . راسل برای توجیه رفتارهای غیر اخلاقی خویش این اندیشه را مطرح و از آن دفاع نمود. این دیدگاه با نظرات دیگر وی همخوانی نداشته و او را دچار تناقض كرده است . و از سوی دیگر انسان را در حد بهرهمندی های جنسی تنزل می بخشد. همچنین خانواده و استحكام آن را از بین برده و روابط اجتماعی را سخت تحت تأثیر منفی خود قرار داده است. شهید مطهری ضمن نقد این دیدگاه معتقد است باید راه میانه ای را در پیش گرفت و آن را در مسیر الهی قرار داد و بر طبق دستورات دین اسلام عمل كرد. اسلام ضمن ارج نهادن به غریزه جنسی در انسان و مقدس شمردن آن با بهرهمندی محدود و هدایت شده كه همراه كنترل انجام می پذیرد، موافقت كرده است. تربیت باید از همان اوان كودكی آغاز گردد تا جزء سرشت آدمی قرار گیرد. بایستی برای سالهای مختلف رشد انسان، روش تربیتی ویژه ای در پیش گرفت از جمله حجاب و پوشش ، محدودیت در ارتباط مؤنث و مذكر، و .... و با اجرای دقیق آنها حیات طیبه ی بشر را رقم زد تا جامعه ای الهی و اسلامی ایجاد شود