رابطه سبك هاي والدگري با اختلالات رفتاري كودكان

هدف كلی پژوهش حاضر، تبیین رابطه سب كهای والدگری و اختلالات رفتاری فرزندان بود. گروه نمونه شامل 250 نفر دان شآموز دختر و پسر ازمدارس ابتدایی شهرستان بوانات بود كه در پایه چهارم و پنجم ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. نمونه موردنظر به صورت خوش های انتخاب گردید.برای سنجش متغیرها از پرسشنامه اختلالات رفتاری كودكانCBCL) و پرسشنامه والدگری آلاباما استفاده شد. پرسشنامه اختلالات رفتاری توسط مادران و پرسشنامه سبك والدگری توسط فرزندان تكمیل شد. ابزارهای پژوهش دارای روایی و پایایی بود. پس از تجزیه و تحلیل داد هها به روش همبستگی پیرسون این نتیجه به دست آمد كه بین سبك های والدگری و اختلالات رفتاری كودكان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مشخص گردید كه سبك های والدگری می تواند پیش بین اختلالات رفتاری باشد. در كل بهبود در سبك های والدگری در كنترل اختلالات رفتاری مؤثر خواهد بود